Wristcutters: A Love Story (Tamten świat samobójców)

Czy można zakochać się po śmierci? Wcześniej należałoby zadać sobie pytanie czy w ogóle coś po niej istnieje? Okazuje się, że następstwo samobójstwa nie jest aż tak straszne, jak to przewiduje Kościół.

Zia budzi się w swoim mieszkaniu, w którym panuje ogromny bałagan. Trudno poruszyć się gdziekolwiek, nie potykając się o coś. Nasz bohater zaczyna więc sprzątać. Widzimy kolejne etapy procesu metamorfozy jaki przechodzi pomieszczenie. Na sam koniec, w sterylnie czystej łazience Zia podcina sobie żyły.

Rozpoczyna on „nowe” życie w równoległym do naszego świecie. Ten świat jednak nie jest taki sam. Jest pełen ludzi, którzy popełnili samobójstwo, brak w nim uśmiechu, kwiatów, a wszystko co spadnie na podłogę w samochodzie wpada w czarną otchłań, czyli niewiadomo gdzie. Istotne jest to, że już tego nie ma.

Zia w tym swoim równoległym życiu myśli, marzy tylko o jednym – przez przypadek dowiedział się, że jego była dziewczyna też odebrała sobie życie i chce ją odnaleźć, swoją miłość, która złamała mu serce. Na swej drodze znajduje dwie osoby, które mu towarzyszą w tej wyprawie: Rosjanina Eugene i tajemniczą i piękną dziewczynę o imieniu Mikal…

Muszę przyznać, że dziwny to film. Jak można połączyć ze sobą tak dwie sprzeczne rzeczy: samobójstwo, temat drażliwy i bolesny z historią miłosną? Ano można i w tym momencie chcę pogratulować twórcom, że taki film zrobili, bo wyszło im to znakomicie. Jestem pod wrażeniem subtelności, z jaką twórcy uchwycili problem samobójstwa i połączyli to z czymś niesamowicie pięknym, a całość umiejscowili w scenografii z odrobiną smutku, magii, pewnego rodzaju zadumy i uroku.

Film ogląda się jednym tchem, a na koniec ma się żal, że tak szybko się skończył. Ma on jeszcze jedną ważną cechę: myśli się o tym filmie dosyć długo i ma się ogromną ochotę obejrzeć go jeszcze raz.

Być może niektórym sama historia miłości może wydać się banalna i powielana, ale prawda jest taka, że takie same historie pisze życie. Nie ma sensu główkować i starać się zaskoczyć widza, kiedy czasami najprostsze rozwiązania są najlepsze.

P.S. Film powstał na podstawie opowiadania Etgara Kereta „Pizzeria Kamikaze”, które najłatwiej znaleźć w książce „Kolonie Knellera”. Obie pozycje łatwo dostępne w sieci w postaci e-booka.

Ocena FilmWEB – 7,5

Ocena IMDb – 7,3

Moja ocena – 8

czas trwania:	1 godz. 28 min.
gatunek:	Dramat, Surrealistyczny, Komedia
premiera:	24 stycznia 2006 (świat)
produkcja:	USA, Wielka Brytania
reżyseria:	Goran Dukić
scenariusz:	Goran Dukić

Na sam koniec, tradycyjnie trailer filmu: